Yeniden Merhaba

Türkiye'deydim. Sevdiklerimle beraberdim.
Zaman hızlandı adeta, avuçlardan dökülen kumlar misali kayboldu koca bir 5 hafta...
Doğru ya.. Zamanın önemi yok aslında. Değil 5 hafta 5 ay da olsa aynı hissedeceklerimiz. İnsaniz nede olsa..
En zor kısmı hava alanı aslında... Eline tutuşturduğun mendilinle, arkana bir kez daha bakıp el sallamakta..
Ne annelerimin yemeklerine doyabildim, ne de dünyalar tatlisi Elif`imin kahkalarına... Nede o tatli sohbetlere.. Allah ahiret ayrılığı vermesin ne denilebilir ki başka...
Uzaklara dair şeyler yazıyorum ama hiçbir zaman ''keşke''demedim. Zaten önemli olan da bu, mutlu olmak, huzurla uykuya dalmak...
Amerika ya döndükten sonra bozulmuş olan uyku düzenimi eski haline döndürmek epey vaktimi aldı.
Jet lagdan kurtulma çabalarım yerini erkenden dalınan uykulara bıraktı...
Ev değiştireceğimiz için koliler, bantlar, gazete kağıtlari düşmedi elimden..
Şimdi yeni evimden yazıyorum sizlere... Sincaplar da dahil, biz yerleştik...Biz içeriye, onlar da ailecek bahçeye:) Herşey eskisi gibi:)
Aksam olup etraf serinledi mi gezintiye çıkan birde kokarcamız var:)
Biraz olsun serinleyen havalarda, ramazanin getirdigi tatli bir telasla devam ediyoruz yaşamaya...

Sonuna kadar okuyan herkese teşekkür ederim.